Η ΖΩΗ ΜΑΣ..κάτι παραπάνω απο ένα like

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τη συζήτηση γύρω από το ΄΄κίνημα΄΄ των αγανακτισμένων πολιτών που ’’διαδηλώνουν’’ σε κάθε πλατεία της πατρίδας μας. Προφανώς κάθε ένας από εμάς είτε συμφωνεί είτε όχι, ενδιαφέρεται συζητά και σκέπτεται  για το νέο αυτό φαινόμενο στον ελλαδικό χώρο και το τι μπορεί άραγε να σηματοδοτεί.

Είναι αλήθεια πως για άλλη μια φορά οι Έλληνες, εμείς, αντιγράφουμε ξένες ΄΄μόδες΄΄ άλλων κρατών και μάλιστα πάντα με το ιδιαίτερο χρώμα και ιδιοσυγκρασία που μπορεί ο δικός μας λαός να προσδώσει σε τέτοιες δράσεις και ενέργειες, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Αρχικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω την ακριβή ρίζα αυτού του ’’κινήματος’’ καθώς είμαι ανάμεσα σε αυτά των αραβικών χωρών και σε αυτά των ευρωπαϊκών, όπως αυτά εξελίχθηκαν τους τελευταίους μήνες. Μόνο που αυτά μεταξύ τους, έχουν δύο τελείως διαφορετικές αιτίες, οι μεν πολίτες των αραβικών – μουσουλμανικών χωρών εδώ και δεκαετίες βιώνουν σκληρές και επώδυνες επιθέσεις ενάντια της ίδιας τους της ζωής, είτε για θρησκευτικούς λόγους, είτε εξαιτίας πολέμων, είτε κυρίως γιατί στις χώρες αυτές κυριαρχούν καθεστώτα και δικτάτορες, με την ακριβή έννοια του όρου, που δολοφονούν αδιακρίτως και καθημερινά χιλιάδες αθώους και οδηγούν έτσι σε μαρασμό και ερημοποίηση πολλές πόλεις καθώς επίσης και στην περαιτέρω εξαθλίωση όσων  επιζούν τελικώς από τα τυφλά χτυπήματα. Συνεπώς αυτοί διαδηλώνουν για να μπορούν όχι να ελπίζουν αλλά να ζουν, σε αντίθεση με τους ώριμους πια Ευρωπαίους πολίτες που απλά εκφράζουν την αντίθεση τους απέναντι σε λαθεμένες πολιτικές και κυβερνήσεις , απέναντι στην φτώχεια και την ανεργία , απέναντι στην κρίση που διαπερνά κάθε στρώμα του κοινωνικού ιστού και εξαπλώνεται σε όλο το φάσμα του σύγχρονου δυτικού κόσμου.

Προχωρώντας λίγο παρακάτω την σκέψη μου θα ήθελα να εκφράσω τη διαφωνία μου, με όσους μιλούν για ειρηνική ή μη επανάσταση. Αυτό γιατί αρχικά οι επαναστάσεις δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ειρηνικές χωρίς ακρότητες , χωρίς πολώσεις , χωρίς πραγματική εξέγερση. Μια μόνο φορά θυμάμαι εξέγερση χωρίς βιαιότητες και θύματα και αυτό στην ’’Βελούδινη Επανάσταση’’ της Τσεχοσλοβακίας όταν ανατράπηκε το κομμουνιστικό καθεστώς. Συνεπώς η ιστορία περίτρανα έχει δείξει ότι οι επαναστάσεις βάφτηκαν με αίμα και των δύο πλευρών και επέφεραν την ανατροπή του προϋπάρχοντος συστήματος, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Αυτό λοιπόν που συντελείται σήμερα και κάθε μέρα όπως λένε και οι ίδιοι οι μετέχοντες στις πλατείες μας δεν είναι σε καμία περίπτωση επανάσταση. Βασικός λόγος που δεν μπορεί να θεωρηθεί δόκιμη και στέρεα μια τέτοια άποψη είναι γιατί οι επαναστάσεις πέρα από τον χαρακτήρα των δράσεων τους έχουν πολιτικό υπόβαθρο συγκεκριμένο με ριζοσπαστικά πολλές φορές αιτήματα και διεκδικήσεις που στηρίζονται σε ιδεολογίες που δικαιολογούν αυτές τις ενέργειες. Με πιο απλά λόγια οι πολίτες σήμερα δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό που να τους ενώνει πέρα από το αίσθημα της αγανάκτησης  και τον τρόπο που επελέχθει για να το εκφράσουν δημόσια, γεγονός που αποδεικνύει το θνησιγενή χαρακτήρα του εγχειρήματος.

Πως είναι δυνατόν να πετύχει κάτι όταν οι φορείς αυτού δεν έχουν ίδιες πεποιθήσεις και ίδια αιτήματα; πως είναι δυνατόν να προχωρούμε σε γενικότητες και λαϊκισμούς χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχουν πολιτικές που να είναι ευχάριστες για όλους αλλά για συγκεκριμένους; πως είναι δυνατόν να μιλάμε για αλλαγή της βάρβαρης πραγματικότητας που ζούμε αν δεν έχει ριζώσει μέσα μας βαθιά ότι η ανατροπή του καπιταλισμού που έφερε τα δεινά αυτά στους λαούς θα επιτευχθεί όταν υπάρχει ταξική συνείδηση ώστε να διοχετευτούν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις μέσα από νέα αυλάκια η οργή του λαού και η προοδευτική του αντιπρόταση για το ποια ζωή θέλει. 

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της συζήτησης που έχει ανοίξει και βοηθούν στη κατανόηση της πολυδιάστατης πραγματικότητας.

Αυτή η κίνηση για όσους την υπερασπίζονται, θα πρέπει να τους βάλει σε σκέψεις ενδεχομένως για το ποίοι είναι και οι δημιουργοί του, οι οποίοι δεν είναι απρόσωποι, έχουν ονοματεπώνυμο κάθως δημιούργησαν το event  στο διαδικτυακό χώρο του  face book. Όπως επίσης θα πρέπει να αναλύσουν το γιατί και το πώς επιδρά στην προσπάθεια τους η στήριξη που τυγχάνουν από τα ΜΜΕ που προφανώς δεν σκέπτονται το συμφέρον μας αλλά εξυπηρετούν οφέλη και συμφέροντα των εντολοδόχων τους! Άρα αν θέλουν να εμφανίζονται ως αυτόνομοι θα πρέπει να αποτάξουν τους πάτρωνες και τους καθ οδηγητές που ΄΄αύριο΄΄ θα είναι οι  μελλοντικοί πολιτικοί που θα ζητούν την ψήφο τους και επιπλέον να δώσουν το στίγμα τους ώστε να μην θεωρηθεί ότι η κίνηση αυτή είναι απλά μια συνέχεια των ’’επαναστατών του face book’’ που καθημερινά αλλάζει τον κόσμο μέχρι να νυχτώσει για να πάει για ύπνο...

Επίσης θα πρέπει το λεγόμενο κίνημα να δείξει τις κινηματικές του διαδικασίες μέσα από σοβαρές πολιτικές διεργασίες και να απαντήσει σε ένα καίριο ερώτημα: δημοκρατία ή κάτι άλλο; Αυτό είναι κεφαλαιώδες γιατί πρέπει να ξέρει και ο καθένας από εμάς που να ελπίζει,  στη λύση όλων όσων μας συμβαίνουν μέσα από την πολιτική και τους πολιτικούς με τα όσα προβλήματα και παθογένειες ή σε κάποια άλλη μορφή και μοντέλο εξουσίας που θα αποδώσει επιτέλους δικαιοσύνη; Μακάρι οι λαϊκές γενικές συνελεύσεις να αποτελέσουν πυλώνα του δημοκρατικού διαλόγου που θα οδηγήσει ενδεχομένως σε συγκεκριμενοποίηση των αιτημάτων και οριοθέτηση για τους κοινωνικούς αγώνες που έπονται.

Πέρα λοιπόν από αυτά τα ερωτήματα που τις περισσότερες φορές καταλήγουν να είναι ρητορικά υπάρχουν και θετικά στοιχεία στο ’’κίνημα των αγανακτισμένων’’τα οποία δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και να μην επισημάνουμε.

Είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες εκφράζουν την ανησυχία τους μαζικά για το αύριο δίχως κομματικές ή άλλες ταμπέλες γιατί απλά θεωρούν τους εκπροσώπους τους,στη λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία μέρος και όχι λύση του προβλήματος! Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει κυρίως εμάς, για τα κριτήρια που μέχρι σήμερα επιλέγαμε να ψηφίσουμε. Η κρίση εκπροσώπησης όπως αυτή ορίζεται σήμερα είναι πολιτειακό ζήτημα και όχι πολιτικό γιατί κλυδωνίζονται όχι τα πρόσωπα αλλά οι θεσμοί που στοιχειοθετούν ένα υποτυπώδες κράτος δικαίου με κοινωνική συνοχή. Αυτό συνιστά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξουμε συνείδηση και νοοτροπία ως λαός και αυτό το ελπιδοφόρο μήνυμα δεν μπορούμε να μην το αφουγκραστούμε εξάγοντας και συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Κλείνοντας νιώθω ευτυχής που έστω και έτσι κάποιοι χιλιάδες σηκώθηκαν από τον καναπέ της αδιαφορίας και κατηφόρισαν στους δρόμους της συλλογικότητας για να σκεφτούν από κοινού και να συζητήσουν με τους γείτονες τους, που μέχρι χτες δεν γνώριζαν καν και αυτό γιατί μέχρι σήμερα μάθαμε να κοιτάμε το προσωπικό συμφέρον και όχι τη συνολική και συλλογική πρόοδο της πατρίδας μας. Ας ενώσουμε τις φωνές μας, ας παλέψουμε με τσαμπουκά και καλή καρδιά, ας κάνουμε την αγανάκτηση ελπίδα ας σκεφτούμε και ας ξυπνήσουμε και άλλους...   

ΥΓ: μήπως τελικά μουτζώνοντας την Βουλή, μουτζώνουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς που τόσα χρόνια με την νοοτροπία και την εν γένει συμπεριφορά μας ψηφίζαμε αφενός αυτούς που μας άξιζαν και αφετέρου λειτουργούσαμε ως γρανάζια του συστήματος που τώρα ζητάμε μετά μανίας να ρίξουμε;;

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων για την Πανελλαδικη Απεργία της 11ης Μαΐου

Δελτίο Τύπου

Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων διατηρώντας αταλάντευτες τις αρχές και τις αξίες της καθώς επίσης και τις προτάσεις και θέσεις της που κατ΄επανάληψη έχει διατυπώσει στην Γιαννιώτικη κοινωνία, θεωρεί αυτονόητη υποχρέωση της αφενός να μετέχει στην 24ωρη Πανελλαδική απεργία της 11^ης Μαΐου 2011 που προκηρύχτηκε από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και αφετέρου να καλέσει κάθε Γιαννιώτη, κάθε νέο, κάθε εργαζόμενο που θεωρεί ότι θίγεται από τα μέτρα που λαμβάνονται, να διαδηλώσει ειρηνικά και να συμμετέχει σε τυχόν εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων,  ως μια αμιγώς πολιτική Νεολαία, γίνεται καθημερινά δέκτης των παραπόνων και των προβληματισμών όπως αυτοί διατυπώνονται σε χώρους εργασίας και αλλού και ταυτόχρονα και αποδέκτες όλου αυτού του σκεπτικισμού και της απαξίωσης που διατρέχει το φάσμα όλου του πολιτικού συστήματος και της κοινωνία μας ευρύτερα.

Πέρα όμως από την αντίληψη που κάνει λόγο για κρίση αξιών ιδεών κτλ υπάρχει ακόμη μια παράμετρος που υποδόρια επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας της Ελληνικής κοινωνίας και είναι η κρίση εκπροσώπησης. Αυτή σηματοδοτεί πλέον ότι έχει κλονιστεί εμφανώς η πίστη του λαού μας στους θεσμούς και στους φορείς, όπως είναι και η κυβέρνηση, που είναι αρμόδιοι για να χαράξουν στρατηγικές , για να δρομολογήσουν πολιτικές που να ευνοούν τη δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους δικαίου που θα προστατεύει τους μη προνομιούχους Έλληνες και δυστυχώς οι τελευταίοι με τις ανισότητες που υπάρχουν είναι όλο και περισσότεροι.

Αφετέρου πρέπει να τονιστεί ότι η Νεολαία ΠΑΣΟΚ αποτελείται από νέους και νέες που βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα, από ανθρώπους επιστήμονες , ανέργους, φοιτητές, νέους αγρότες από ημι-απασχολούμενους και άλλους υπό το καθεστώς της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας.

Άρα έχουμε κάθε λόγο να καλούμε τους πολίτες σε εγρήγορση και αγώνα γιατί είμαστε και εμείς κομμάτι της νέας γενιάς που ζει χειρότερα από την προηγούμενη και αυτό επιτέλους πρέπει να σταματήσει προτού υποθηκεύσουμε ακόμη περισσότερο το μέλλον των παιδιών μας.

Για αυτό και θα είμαστε οι πιο αυστηροί επικριτές του χώρου στον οποίο και ανήκουμε γιατί περιμένουμε και ευελπιστούμε να αλλάξει πορεία η κυβέρνηση ώστε να ξαναπιάσουμε  το νήμα της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής που είναι προαπαιτούμενο για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου και ευημερίας.

Ένα χρόνο μετά το μνημόνιο η απάντηση που πρέπει να δώσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις είναι σαφής και ξεκάθαρη, θέλουμε διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε ότι μας πήγαινε πίσω ως Κράτος εδώ και τόσα χρόνια, επιθυμούμε να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες για να ξεφύγει από το περαιτέρω βάλτωμα η ελληνική οικονομία και προφανώς επιδιώκουμε επιτέλους να αλλάξει η νοοτροπία του ρουσφετιού και του βολέματος που καλλιεργούν την αδιαφάνεια και την αναξιοκρατία στο δημόσιο και όχι μόνο τομέα.

Κάνουμε τη φωνή διαμαρτυρίας δύναμη αντιπρότασης και συμμετοχής σε κάθε κοινωνική διεργασία και κινητοποίηση. Γιατί η συμμετοχή είναι η απάντηση σε όσους θέλουν να μείνουν στάσιμα τα πάντα. Εμείς επιδιώκουμε τις αλλαγές προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας αρκεί αυτές να είναι ρεαλιστικές και βιώσιμες.

Κλείνοντας να τονίσουμε ότι για τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων πέρα από την απεργία της 11^ης Μαΐου για την οποία απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα ευθύνης προς όλους τους νεολαίους για τους οποίους τα προβλήματα είναι κοινά, είναι κεφαλαιώδες ζήτημα η ανεργία στην περιφέρεια μας και ειδικά στα Ιωάννινα.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο από εδώ και στο εξής θα προσπαθήσουμε να συζητήσουμε σοβαρά με όλους τους αρμόδιους φορείς και τις προοδευτικές δυνάμεις της εργασίας για το ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της νέας γενιάς σήμερα ώστε να μην μεταναστεύει σε τρίτες χώρες. Όλα αυτά θα μπουν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο δράσεων ενόψει και των διαδικασιών που έπονται σε κεντρικό επίπεδο.

ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Γραμματέας Οργανωτικού

Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων   

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ πιστή στα ιδανικά  και τις αξίες που πρεσβεύει, οργανωτικά αυτόνομη από το ΠΑΣΟΚ και πολιτικά αλληλέγγυα, από την ίδρυση της, με την σπουδάζουσα νεολαία της, την  Π.Α.Σ.Π.  η οποία και δραστηριοποιείται στον ακαδημαϊκό χώρο με καταστατικά κατοχυρωμένες κοινές αρχές με τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ  , Κεφ.1^ο – Άρθρο 3), νιώθει την ανάγκη να τοποθετηθεί δημόσια για την επερχόμενη ‘’μάχη’’, όπως συνηθίζεται να λέγεται, των φοιτητικών εκλογών της 18^ης Μαΐου του 2011 και να διατυπώσει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της και ταυτόχρονα το αγωνιστικό της κάλεσμα σε κάθε νεολαίο.

Γιατί άλλωστε ο ιδρυτής μας και ιδρυτής της Πανελλήνιας Αγωνιστικής Σπουδαστικής Παράταξης ο Ανδρέας Παπανδρέου οραματίστηκε και δημιούργησε μια νεολαία η οποία και θα είναι δύο βήματα μπροστά από την κοινωνία, εκφράζοντας την αγωνία των νέων.

Είναι αλήθεια πως σε λίγες μέρες από σήμερα οι φοιτητές θα κλιθούν πανελλαδικά σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας να εκφράσουν μαζικά με την ψήφο τους ποια παράταξη εμπιστεύονται καλύτερα για να τους εκπροσωπήσει. Συνεπώς πρόκειται για μια διαδικασία καίριας και ζωτικής σημασίας για το ίδιο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο κυρίως για να οριοθετηθεί με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα, προς ποια κατεύθυνση επιθυμούν να οδηγήσουν σήμερα οι νέοι την παιδεία και αφετέρου για να βάλουμε στην άκρη την κρίση εκπροσώπησης που διαπερνά όλο το φάσμα του πολιτικού μας συστήματος σήμερα.

Η διαδικασία αυτή είναι αμιγώς δημοκρατική και δίνει κάθε χρόνο τη δυνατότητα στον καθένα συμμετέχοντα να εκφράσει την διαφορετική του πρόταση , σκέψη και ιδέα μέσα από τον σχηματισμό ή τη παράταξη που με συγκεκριμένα κριτήρια τελικά θα επιλέξει.

Το ζήτημα που εύλογα λοιπόν προκύπτει είναι αν οι εκλογές αυτές έχουν όντως αξία στο πυρήνα της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα στα δημόσια Πανεπιστήμια και αν καταυτό τον τρόπο ασκείται κάποια πίεση στο αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας ή αποτελούν παρωχημένη έννοια άλλων δεκαετιών που τότε σηματοδοτούσαν και άλλα πράγματα σε επίπεδο κοινωνίας, κάτι που σήμερα φαντάζει να εκλείπει.

Προφανώς και θεωρούμε κομβικής σημασίας ζήτημα οι φοιτητικές εκλογές, ειδικά οι φετινές , κάτω από αυτό το κλίμα απογοήτευσης,  να αποτελέσει αφορμή για όλους τους νέους, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προσέγγισης, να δώσουν δυναμικό παρών για να κερδίσουν ή καλύτερα να επανακτήσουν όλοι μαζί την αξιοπρέπεια τους.

Δεν μπορεί να γίνεται ‘’επιτρεπτό’’ πρώτο κόμμα να βγαίνει η αποχή. Αυτό σηματοδοτεί την κρίση εκπροσώπησης στην οποία αναφερθήκαμε και νωρίτερα. Αυτό συντελεί ταυτόχρονα και στην απαξίωση των θεσμών και των λειτουργιών για τις οποίες υποτίθεται ότι παλεύουν όλοι οι φοιτητές ώστε μέσα από αυτές να δυναμώσουν την φωνή τους στα όποια αντιδραστικά νομοσχέδια της  εκάστοτε κυβέρνησης.

Αποχή είναι παραίτηση άνευ όρων από τον αγώνα για το Πανεπιστήμιο που μας αξίζει.

Αποχή είναι συνενοχή με τους ιθύνοντες για την καθοδική και αδιαμαρτύρητη πορεία του άλλοτε αδιαπραγμάτευτου δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου.

Αποχή είναι στράτευση με light παρατάξεις και «ωχαδερφιστικές » λογικές.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων και η ΠΑΣΠ θεωρεί ότι η συμμετοχή είναι η απάντηση γιατί η συμμετοχή στις εκάστοτε διαδικασίες και εν προκειμένω στην προαναφερθείσα εκλογική αναμέτρηση καταδεικνύει την πίστη του σκεπτόμενου νεολαίου, του ακαδημαϊκού πολίτη στην αλλαγή,  για ένα Πανεπιστήμιο ανοιχτό, ισχυρό και δημόσιο απέναντι σε οποιονδήποτε ή  οτιδήποτε επιχειρήσει την αποδυνάμωση ή υποβάθμιση αυτού.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων θεωρεί ότι αυτές οι εκλογές έχουν μηνύματα με πολλούς αποδέκτες κυρίως γιατί η σύγκρουση οφείλει και πρέπει να είναι ιδεολογική και πολιτική. Φτάσαμε στον πάτο γιατί κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το ποια εκπαίδευση θέλουμε. Στον Φιλελευθερισμό και τον συντηρητισμό της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απαντάμε με τους αγώνες μας οι οποίοι και θα αποτυπώσουν τους πραγματικούς συσχετισμούς.

Θέτουμε ως προμετωπίδα του αγώνα μας τα αιτήματα για:

Ø     Αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία

Ø     Δωρεάν βιβλία για όλους

Ø     Απόσυρση του καταστροφικού νόμου πλαίσιο που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ και δημιουργία νέου που να εξυπηρετεί τις σημερινές ανάγκες των φοιτητών για καλύτερη μόρφωση και ισχυρά πτυχία με αντίκρισμα

Ø     Καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες ανάδειξης των αρχών(πρυτάνεις, πρόεδροι,  κοσμήτορες)

Ø     Επικαιροποίηση και ενίσχυση του θεσμού του ακαδημαϊκού ασύλου ώστε αυτό να μην γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης μικροκομματικών σκοπιμοτήτων

Ø     Αξιολόγηση παντού για την ανάδειξη των παθογενειών του υφιστάμενου συστήματος με στόχο την επίλυση τους

Ø     Αυστηροποίηση των διαδικασιών και των ελέγχων ώστε να μπει ένα τέλος στην αδιαφάνεια και την ανομία

Ø     Τέλος ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που να αποτελέσει των πυλώνα της δημιουργίας του ‘’νέου’’ Πανεπιστημίου όπως αυτό το οραματιζόμαστε που στο επίκεντρο να έχει το φοιτητή.

Κλείνοντας λοιπόν, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων καλεί στις 18 Μαΐου κάθε νεολαίο, κάθε φοιτητή, κάθε σκεπτόμενο σπουδαστή να απέχει από την ‘’βολεμένη’’ του συνείδηση και να μετέχει στον αγώνα για τη δημιουργία μιας νέας κουλτούρας για την Παιδεία που μας αξίζει.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων στρατευμένη πλάι στην ΠΑΣΠ θα δώσει και θα κερδίσει άλλη μια μάχη αξιοπρέπειας υψώνοντας τη γροθιά κόντρα σε κάθε μορφής κατεστημένα.  

Αν δεν συμμετέχω εγώ..

Αν δεν συμμετέχεις εσύ..

Αν δεν συμμετέχουμε εμείς..

Πως θα σμιλέψουμε τον κόσμο των ονείρων μας;

Πανόπουλος Βασίλης

Γραμματέας Οργανωτικού

Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Ιωαννίνων

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2011

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αρχικά θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο νέο αυτό πολιτικό και προσωπικό μου blog μέσα από το οποίο θα προσπαθώ να εκφράζω γνήσια τις σκέψεις , τις ιδέες και τις προτάσεις μου για γεγονότα και καταστάσεις που μας αφορούν και μας επηρεάζουν στην καθημερινότητα μας.

1 ΜΑΗ 2011 ...λοιπόν,

''ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ''

Δανείζομαι αυτό τον τίτλο γιατί θα ήθελα να ξεκινήσω την αναφορά μου στην φετινή επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς αναδεικνύοντας την διαφορετική οπτική γωνία που θα μπορούσε κάποιος να εξετάσει τις εξελίξεις και της συγκυρίες που πλαισιώνουν αυτή τη μέρα.

Είναι αλήθεια πως πρόκειται για την πρώτη πρωτομαγιά  μετά την υπογραφή και την ένταξη μας ως χώρα στο μνημόνιο και στο μηχανισμό ''στήριξης'' (ΔΝΤ) και προφανώς και σε ότι αυτός επιφέρει.

Η πολυφορεμένη κρίση έχει ήδη κάνει την εμφάνιση της προκαλώντας σειρά αναταράξεων σε μαζικούς χώρους εργασίας και στην κοινωνία μας ευρύτερα, αναγάγοντας ως πρώτο θέμα συζήτησης το αν η πατρίδα μας θα εισαχθεί τελικά στο σχέδιο για αναδιάρθρωση του χρέους ή όχι,  δημιουργώντας παράλληλα ατέρμονους διαλόγους για το παρών και το μέλλον μας, είτε ως λαός συλλογικά , είτε ως πολίτες ατομικά. Η αφλογιστία των πολιτικών μας και η αδυναμία επίτευξης των στόχων για τους οποίους δεσμεύονται οδηγούν ολοφάνερα σε νέα επαχθή μέτρα. 

Χωρίς να θέλω να υπεισέλθω σε ιστορικά γεγονότα τα οποία είναι γνωστά στους περισσότερους, σχετικά με την εξέγερση των εργατών το 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ,  η σύγκριση στα δεδομένα του τότε και του σήμερα είναι αναπόφευκτη, καθότι βλέπουμε μέρα με την μέρα ο εργασιακός μεσαίωνας να χτυπάει την πόρτα για όλο και περισσότερους εργαζόμενους με αποτέλεσμα τα νούμερα να σκαρφαλώνουν σε ιστορικά υψηλά. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα που μιλάμε υπάρχουν στην Ελλάδα περίπου 750.000 χιλιάδες άνεργοι και 340.000 χιλιάδες μερικώς απασχολούμενοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Πίσω από αυτά τα στοιχεία υπάρχουν οικογένειες και ανάγκες που τρέχουν,  η πολιτική παρόλο αυτά δεν είναι νούμερα, αλλά άνθρωποι.

Το εκρηκτικό μείγμα που έχει δημιουργηθεί στην δημόσια ζωή του τόπου σχετικά με το μνημόνιο και την κρίση δυστυχώς έχει παραλύσει κάθε παραγωγική διαδικασία και έχει προκαλέσει ένα κύμα απαισιοδοξίας και ανησυχίας , σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένο, το όποιο κατά την άποψη μου μας έχει εγκλωβίσει σε αδιέξοδες υπεραναλήσεις δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα. Αυτό που μας λείπει ως Έθνος πέρα από όλα τα άλλα είναι το κίνητρο για να ΞΑΝΑ-πιστέψουμε σε κάτι, χρειαζόμαστε ένα ισχυρό σοκ που θα αφυπνίσει τις συνειδήσεις μας.

Η ιστορική  μνήμη είναι η παρακαταθήκη του λαού μας για να ανοίξει δρόμους για το αύριο των παιδιών μας και αυτό εν πολλοίς είναι το χρέος μας ιστορικά απέναντι στη γενιά που ακολουθεί.

Για να επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας ας αναλογιστούμε αρχικά ότι οι ΗΠΑ,  στην οποία πριν 125 χρόνια ξέσπασε η εξέγερση του προλεταριάτου για να διεκδικήσει τα μέχρι χτές ''δεδομένα'' δικαιώματα των εργατών είναι σήμερα η μόνη δυτική χώρα στην οποία δεν έχει καθιερωθεί η μέρα αυτή ως μέρα μνήμης και αντίστασης έναντι του καπιταλισμού και αυτών που τον ακολουθούν ως ευαγγέλιο.
Αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός έφερε τη δυστυχία και την ανομία, όξυνε τις κοινωνικές ανισότητες και αντιδράσεις και προκάλεσε τη βία του κεφαλαίου έναντι των εργατών όταν αυτοί μαζικοποιούνται και διεκδικούν τα αυτονόητα! Χαρακτηριστικά παραδείγματα πολλά και στον Ελλαδικό χώρο και φυσικά σε ανεπτυγμένες οικονομίες πολύ πιο έντονα με αποκορύφωμα θα μπορούσε να αναφέρει κανείς την France Telecom στην οποία έχουμε διαρκώς αυξανόμενο αριθμό από αυτοκτονίες με κάθε τρόπο. Δυστυχώς στις μέρες μας τίποτε δεν έμεινε ίδιο σχετικά με την εργασία καθώς βλέπουμε τα λουκέτα να κάνουν την εμφάνιση τους σε κάθε γειτονιά, μάλιστα μεγάλες εταιρείες πολυεθνικές αρχίζουν να αποσύρουν τα καταστήματα τους απο τον Ελλαδικό χώρο. όλα αυτα επιτείνουν το κλίμα αβεβαιότητας και επιδρούν αρνητικά και στους εμπόρους και προφανώς και στο αγοραστικό κοινό που πλέον μοχθεί για να τα βγάλει πέρα. Η ''μαύρη'' και ανασφάλιστη εργασία έγινε καθεστώς και οι απολύσεις χωρίς προειδοποίηση ''νομιμοποιήθηκαν'' απο το μνημόνιο.


Όαση αποτελούν παραδείγματα δημιουργίας νέων σωματείων εργαζομένων σε χώρους εργασίας που με τα μέχρι τώρα δεδομένα, φάνταζε αδιανόητο να υπάρξει συνδικαλισμός (με την θετική έννοια) και αυτό λόγω του πολυεθνικού χαρακτήρα των επιχειρήσεων. Και όμως ο στόχος επετεύχθη, αυτό δείχνει αποφασιστικότητα και πίστη σε ένα κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την επαναδιαπραγμάτευση των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων μας. Αυτό που διαφάνηκε από τις περιπτώσεις αυτές είναι η νίκη του συλλογικού αγώνα και της μετέπειτα συνείδησης που δημιουργήθηκε στους εργαζόμενους.  Πίστεψαν στον εαυτό τους και στην κοινή προσπάθεια.

Ήταν συνεπώς αυτή η φετινή εργατική πρωτομαγιά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διεθνοποιήσουμε τους αγώνες μας κόντρα στο καπιταλισμό και τις παραφυάδες του, να δημιουργήσουμε μία νέα αντί-κουλτούρα και μια νέα αντί-εξουσία που μέσα από διαρκείς πολιτικούς αγώνες και μέσα από δημοκρατικές αμιγώς διαδικασίες θα νομιμοποιήσει την υπόσταση της δίνοντας το στίγμα της επόμενης μέρας για το σοσιαλισμό που δεν παύει να είναι το ιστορικό αντικείμενο των αγώνων μας για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Άλλωστε σε αυτό συνηγορεί και η Βιομηχανική Ένωση Εργατών του Κόσμου (IWW) η οποία θέτει ζήτημα ανοικοδόμησης των εργασιακών προοπτικών και δυνατοτήτων, ώστε η εργατική και όχι μόνο τάξη να μετέχει στην αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Σε περιόδους κατά τις οποίες η κρίση διαπερνά τα στενά πλαίσια της οικονομίας και διαταράσσει τις ισορροπίες είναι εύλογο να ευδοκιμεί η αντίδραση και η ανυπακοή , η ριζοσπαστικοποίηση της σκέψης και η αποστροφή κάθε πολιτικής που γεννά και άλλη αδικία.   

Για αυτό σήμερα είναι η πρωτομαγιά των ''ιστορικών ευκαιριών''..
Σήμερα δεν τιμούμε απλά την επέτειο για όσους πάλεψαν και πέτυχαν το λεγόμενο οκτάωρο, σήμερα οριοθετούμε τους αγώνες για την επόμενη περίοδο προσδίδοντας αξιοπρέπεια στη μάχη κόντρα στα κάθε μορφής κατεστημένα..

Η νέα γενιά οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να περιφρουρήσει ηθικά και πολιτικά τη δυναμική που διαμορφώνεται καθημερινά στην κοινωνία μετατρέποντας την από κραυγή απόγνωσης σε φωνή ελπίδας και αναγέννησης μιλώντας πάντα με ειλικρίνεια.

Κλείνοντας να τονίσω ότι παγερά αδιάφορους αφήνουν τα σίκουελ της Αξιωματικής αντιπολίτευσης , τα επονομαζόμενα Ζάππειο 2, γιατί ο λαός έχει μνήμη για το ποιός οδήγησε στον σημερινό εκτροχιασμό και στις λαθεμένες απογραφές κάνοντας επί 5 χρόνια πάρτι με τα λεφτά των ασφαλισμένων και όχι μόνο. Παράλληλα να τονιστεί ότι η Αριστερά θα πρέπει σύντομα να ξεπεράσει τα φοβικά της σύνδρομα κι εδώ και στην Ευρώπη γιατί είναι δική της ευθύνη η άνοδος έως και 36% της Ακροδεξιάς ως επιλογή στο αδιέξοδο σχετικά με την εργασία και την ανεργία.
 

Τα μηνύματα που πηγάζουν από τους καιρούς είναι αρκετά και χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης και θεωρητικά και πρακτικά, εμείς οι νέοι σοσιαλιστές ξέρουμε ποιο δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε κόντρα στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού και σίγουρα δεν είναι αυτός της υποτέλειας σε αποικιοκράτες και τραπεζίτες, είναι αυτός της Αξιοπρέπειας και της Αλληλεγγύης των λαών.

ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

 Γραμματέας Οργανωτικού

Νεολαίας Πασόκ Νομού Ιωαννίνων